خلب
خَلَبَ(n. ac.
خَلْب)
a. Scratched, rent, tore.
b.(n. ac. خَلْب
خِلَاْب), Deceived, beguiled.
خَلَّبَخَاْلَبَإِخْتَلَبَa. Deceived, beguiled.
خِلْب
(pl.
أَخْلَاْب)
a. Claw, talon.
b. Diaphragm, midriff.
مِخْلَب
(pl.
مَخَاْلِبُ)
a. Claw, talon.
b. Reaping-hook.
خَاْلِب
(pl.
خَلَبَة)
a. Deceitful; deceiver.
خِلَاْبَةa. Flattery, blandishment.
خَلُوْب
خَلَّاْب
28a. Archdeceiver.
خُلَابِس
a. Flattering, honey-sweet speeches.
b. Falsehood.
خَلَابِيْس
a. Falsehoods.
b. Swindles.
c. Failures.
خَلَنْبُوْس
a. Flint.